Is Uitgeverij Aspekt betrouwbaar?

Een vraag die ik veel zie terugkomen op fora is: Is uitgeverij Aspekt betrouwbaar? Daar kan ik wel wat over vertellen, gezien ik ‘Ja, ik geloof in Sprookjes‘ hier heb laten uitgeven. Zet je schrap, want het is een behoorlijk (maar leerzaam!) verhaal waar je zelf je conclusies uit mag trekken.

De zoektocht naar een traditionele uitgeverij

Mijn tweede boek ‘Ja, ik geloof in sprookjes’ werd in 2017 uitgebracht door de traditionele uitgeverij, Uitgeverij Aspekt. Ik wilde het perse bij een traditionele uitgeverij uitbrengen omdat ik bij Beloofd is Beloofd merkte dat de hoge productiekosten van POD en de bijbehorende minimale marketing ervoor zorgden dat het boek nooit verder kwam dan mijn vrienden- en kennissenkring.

Wat is een traditionele uitgeverij?

Een traditionele of reguliere uitgeverij drukt een grote oplage boeken en verkoopt deze. De productiekosten per exemplaar liggen lager dan bij de kleine oplages van een POD uitgever, maar de grote berg boeken die in één keer gedrukt wordt, is natuurlijk wel behoorlijk aan de prijs. Dit zorgt ervoor dat veel traditionele uitgevers erg streng zijn met de manuscripten die ze aannemen, want er hangt een behoorlijk financieel risico aan vast. Idealiter gaan zij voor een auteur die al naamsbekendheid heeft, omdat diens achterban het nieuwe boek sowieso wel koopt en het dus minder risico met zich meebrengt om het te publiceren.

De noodzaak van marketing bij een traditionele uitgeverij

De reden dat ik graag met een traditionele uitgever in zee wilde, heeft ook te maken met de kwalitatief betere marketing ten opzichte van een POD uitgever. Omdat de uitgever de boeken moet verkopen om winst te draaien, zijn ze daar meer mee bezig dan de POD uitgever en zij hebben in de loop der tijd ook een degelijk platform opgebouwd waar je als schrijver van profiteert.

De A van Aspekt

Toen het manuscript van ‘Ja, ik geloof in sprookjes’ af was, heb ik het naar een stuk of vijf uitgevers gestuurd om te kijken wat ik aan respons zou terugkrijgen. Ik verwachtte er eigenlijk niets van. Ik wilde eerlijk gezegd gewoon even een adempauze en ik wilde gevoelsmatig dat het manuscript de deur uit was, alsof ik zo fysiek afstand kon nemen van het verhaal. Het boek schrijven was immers een emotionele bevalling geweest omdat het gebaseerd is op mijn eigen relatie met een Turkse jongen. Het is geen geheim dat ik veel verdriet heb gehad om alles wat we samen hebben meegemaakt en het schrijven van het verhaal zorgde ervoor dat ik alles herbeleefde en daardoor regelmatig met tranen in mijn ogen de scenes schreef.

Mensen zeiden wel eens “Het zal wel lekker zijn geweest hè? Dat je het van je af hebt kunnen schrijven?” maar nee. Ik zag het meer als een missie die volbracht moest worden, een weerwoord naar iedereen die zo lullig had gedaan over mijn eerste grote liefde. Een weerwoord aan iedereen die zei: “Je gelooft zeker nog in sprookjes?!” wanneer ik mijn verhaal deed. Ja, ik geloof in sprookjes.

Ik had een alfabetische lijst gevonden met uitgevers, waar tevens bij stond welk genre ze uitgaven. Ik besloot de bovenste vijf, dus de uitgevers met een A die non-fictie uitgaven te schrijven en het manuscript toe te sturen.

De reactie op mijn boek

Binnen zes weken kreeg ik ineens een e-mail van Perry Pierik, de directeur van uitgeverij Aspekt.
Deze tekst is letterlijk uit mijn de e-mail gekopieerd:
‘Met belangstelling uw bundel ontvangen en bekeken. Het is een overzichtelijk boek, leuk geschreven en ik kan me voorstellen dat er een zeker publiek voor is. De autobiografische connectie zou wat mij betreft sterker mogen…maar dat kan ook op de kaft…de titel aarzel ik over. Inhoudelijk past het boek binnen het fonds van de uitgeverij, en zou ik het boek graag opnemen op de najaarsaanbieding van Aspekt.’

Holy shit! Dit was de e-mail die ik niet verwachtte maar waar ik stiekem altijd van had gedroomd. Ik kon oprecht niet geloven dat me dit overkwam en ik was in alle staten. Maar er was meer:
‘Commercieel is het wel wat lastiger. Er komt veel uit en de boekhandel is zeer voorzichtig (wil bekende namen). Kunnen we elkaar de hand niet reiken? Zou u bereid zijn 150 boeken af te nemen van de 1ste druk, a euro 10 plus btw. en geen royalty eerste 200 ex via de winkel. Anders vrees ik dat de spoeling te dun zal zijn. Maar je weet het nooit, het thema is wel romantisch en van deze tijd. Maar zo heeft het boek een kans. Wij doen redactie, opmaak, druk, promotie, recensies, catalogus, juiste bar codes, centraal boekhuis, Vlaanderen, soc. media.  Kortom alles verder marktconform.’

De deal die uitgeverij Aspekt mij deed

Heel eerlijk gezegd, vond ik dit maar een gek e-mailtje en ik moest hem een aantal keer lezen voordat ik precies begreep wat er stond, al had ik toen nog steeds vragen. Na een paar mailwisselingen was dit de deal die uitgeverij Aspekt me deed: 

• De eerste oplage van mijn boek zou bestaan uit 500 exemplaren.
• Ik zou 150 exemplaren daarvan afnemen voor €10,- per boek. Deze mocht ik dan zelf aan vrienden en bekenden uitdelen, verkopen of wat dan ook.
• Over de eerste 200 exemplaren die via winkelverkoop zouden worden verkocht, zou ik GEEN royalty’s ontvangen. Royalty’s zijn een aandeel in de winst die je krijgt per verkocht boek.
• Na de eerste 200 boeken zou ik 10% aan royalty’s ontvangen per exemplaar.
• Mijn boek zou in een catalogus van de uitgeverij verschijnen die naar 4.000 boekwinkels in Nederland en België zou worden opgestuurd.
• De uitgeverij zou ervoor zorgen dat mijn boek werd gerecenseerd en dat het onder de aandacht werd gebracht op social media.
• De uitgeverij zou het boek redigeren en dus nakijken op taalfouten.
• De uitgeverij zou zorgen voor distributie naar het Centraal Boekhuis, dat levert aan de Nederlandse boekwinkels.
• De uitgeverij zou zich bekommeren over de opmaak van het boek, dus ervoor zorgen dat het binnenwerk er netjes uit zou komen te zien, maar ook zouden ze zich bekommeren over de vormgeving van de kaft.

Discussies

Ik heb verschillende discussies voorbij zien komen op schrijfcommunity’s waar een soortgelijk aanbod onder de loep werd genomen. De een vindt het bizar dat je circa 1500 euro moet betalen voor het uitbrengen van je boek en een ander vindt dat eigenlijk helemaal niet zo gek. Perry Pierik noemde het in de e-mail ‘het boek een kans geven’ en zo zag ik het zelf ook. Ik was immers een onbekende auteur met weinig bereik. De factor ‘geluk’ speelt een veel grotere rol bij mij dan bij een bekende Nederlander of een gerenommeerd auteur. Die hebben nou eenmaal meer bereik en daarvan is zeker dat er genoeg boeken van zullen worden verkocht.

Bij mij was dat afwachten geblazen en hopen dat het zou aanslaan bij het grote publiek. Het risico was dus veel groter, maar desondanks wilde de uitgeverij het aan, mits ik dat financiële risico wilde delen. Daar was ik wel toe bereid. We hadden het immers over mijn grootste droom die zou uitkomen. Mijn boek zou worden uitgebracht door een traditionele uitgeverij, ik wilde niets liever! En als je het zo bekijkt, vind Ik €1.500,- dan eerlijk gezegd wel meevallen.

De rechtszaak tegen uitgeverij Aspekt

Natuurlijk deed ik eerst nog even grondig research naar deze uitgeverij voordat ik antwoord gaf en ik stuitte meteen op een artikel over een rechtszaak waarin de uitgeverij werd beschuldigd van verduistering. Oei! Gelukkig vond ik ook artikelen die vertelden dat Aspekt de zaak had gewonnen. Pfieuw! Maar buiten deze artikelen om, stuitte ik op zoekresultaten waar men op fora de vraag stelde ‘is uitgeverij Aspekt betrouwbaar?’ met een verhitte discussie als gevolg. Er waren auteurs die hele goede ervaringen hadden en er waren mensen die er helemaal klaar mee waren. Ik besloot om de uitgever het voordeel van de twijfel te geven. Ik geloof immers in sprookjes 😉

Door die discussie vind ik het wel heel belangrijk om mijn eigen ervaring te delen. Ik schrijf dit blog immers voor andere schrijvers die met dezelfde dilemma’s worstelen als ik.

Het contract

Via de post ontving ik vervolgens het contract en ik moet eerlijk zeggen dat ik het maar een gek document vond. Het leek alsof het contract met een typmachine was uitgetypt. Nou houd ik wel van een beetje vintage en retro, maar het voelde toch een beetje onprofessioneel aan en niet van deze tijd. Ook de inhoud was niet helemaal met de tijd meegegaan, want ik moest volgens het contract zelf een digitale kopie bewaren op een floppiediskette! Geen grap, het stond er echt! Ik lachte erom en bedacht me dat dit een standaard contract was dat waarschijnlijk honderden keren was gekopieerd, maar nooit meer was herzien. Ik lag er niet wakker van, dus tekende het contract en was vooral heel blij. Mijn manuscript zou een boek worden!

Correcties in het binnenwerk

Nadat ik het contract had getekend, kwam de volgende stap in het proces. Er moest een kaft komen en mijn boek zou geredigeerd worden door een redacteur. De redacteur vond ik eerlijk gezegd maar een naar persoon. Ik vond haar bot in haar communicatie en soms zelfs een beetje respectloos. Ik zal ook nooit vergeten dat ze ergens in het begin van het boek de opmerking maakte: ‘Dit denkt een 15-jarige niet’. Dat vond ik gek, want het boek is autobiografisch. Ik ben de hoofdpersoon en ik dacht dát wel op 15-jarige leeftijd…
Verder deed ze steeds minder correcties naar mate het boek vorderde, waarbij ik het idee had dat ze er niet meer zo nauw naar keek. Dat bleek te kloppen, want ik heb vrij vaak terug gehoord dat het boek nog de nodige spelfoutjes bevat. Minpunten dus voor de eindredactie.

Het kaftvoorstel

De kaft was ook een bijzonder verhaal. Het boek gaat over de liefde tussen een Turkse jongen en een Nederlands meisje. Uitgeverij Aspekt deed me twee kaftvoorstellen en dit waren ze:

Noem me kritisch, maar ik vond de twee voorstellen niet zo sterk. De eerste vond ik gewoonweg niet zo mooi, maar dat is een kwestie van smaak. De tweede sprak me meer aan, maar ik vond de dame niet jong genoeg om Izannah voor te stellen en de jongen niet Turks genoeg voor Rohat. Daarbij is het best een triest verhaal en vond ik hen te vrolijk.

Die feedback gaf ik terug en ik gaf ook aan dat het verhaal zich afspeelde in Alanya. Alanya is een ontzettend populaire badplaats en erg bekend bij veel Nederlanders, dus het leek mij een goed idee om een herkenningspunt in de kaft te verwerken zodat mensen het zouden herkennen. De iconische rots waar de burcht overheen ligt bijvoorbeeld. Er gingen aardig wat mailtjes over en weer en uiteindelijk kwam onderstaand voorstel in mijn mailbox terecht. Ja, het is inderdaad (het uiteinde van) de rots waar de burcht overheen ligt, maar eh… laten we zeggen dat ik niet zo onder de indruk was.

Stockfoto’s en photoshop

Ik stelde voor om zelf eens door de stockfoto’s te bladeren en zelf te proberen om iets in elkaar te photoshoppen. Uitgeverij Aspekt heeft uiteindelijk 3 stockfoto’s voor me gekocht (1 van een stel, 1 van Alanya en 1 van een Turkse jongen wiens hoofd ik heb gebruikt om ‘Rohat’ te portretteren) waarmee ik de uiteindelijke kaft zelf heb gemaakt. Daarbij heb ik de stijl van het oorspronkelijke voorstel aangehouden. Mocht je je afvragen welk landschap je ziet in de twee silhouetten, dit is een ruïne vlak bij Tersane Beach in de haven van Alanya.

Misschien ben ik heel kritisch, maar ik was dus niet zo onder de indruk van de skills van de afdeling grafische vormgeving en ik vond het jammer dat er niet echt lekker werd mee gedacht. Alsof ze er snel vanaf wilden zijn, terwijl het uitkiezen van een kaft ontzettend belangrijk is. Ik heb ‘m uiteindelijk dus zelf ontworpen en hun oorspronkelijke idee ervan aangehouden, met het idee dat zij daar vast goed over na hadden gedacht. Maar met de kennis van nu, betwijfel ik dat. Ik zou met de wetenschap van nu, de ideeën van Aspekt helemaal overboord hebben gegooid en voor een hele andere kaft zijn gegaan, maar dat is natuurlijk achteraf makkelijk praten. Wie weet ooit bij een tweede druk 😉

Het boek kwam uit

Uiteindelijk was het dan zover, de boeken waren gedrukt en ik zou mijn 150 exemplaren ontvangen. Die werden inderdaad in twaalf dozen bij mij in Eindhoven geleverd. Vlak daarna was het boek ook verkrijgbaar via Bol.com, Bruna.nl, Libris en weet ik waar ik het boek allemaal zag verschijnen. Het was overal verkrijgbaar en het was echt als een droom die uitkwam!

Ik stuurde een persbericht naar het Eindhovens Dagblad en binnen no time zat er een journalist bij me thuis op de bank die een artikel schreef over mijn bijzonder liefdesverhaal. Het AD nam dat artikel over en ik stuurde elke boekwinkel in Brabant die ik met de zoekmachine kon vinden een e-mail met dat mijn boek in de krant stond en dat het me slim leek om het in de schappen te hebben liggen. En ja hoor, toen ik een paar dagen later in de boekwinkel stond, kwam ik een stapeltje van Ja, ik geloof in Sprookjes tegen. Wauw!

De catalogus

Ik leverde de uitgeverij natuurlijk alles aan wat ik binnenkreeg. De krantenartikelen, foto’s van mijn boek in de winkel en alles wat bruikbaar was voor promotiedoeleinden. Maar daar bleef de uitgeverij in gebreken. Ze deden er helemaal niets mee. En die najaarscatalogus waar Perry Pierik eerder over schreef? Ik stond er niet in.

Teleurgesteld stuurde ik een e-mail met hoe dat kon en waarom ze zo weinig deden om mijn boek onder de aandacht te brengen. Ik kreeg als reactie dat het te kort dag was geweest om nog in de catalogus te belanden, dus ik werd doorgeschoven naar het volgende nummer. Ik zou de catalogus thuis gestuurd krijgen en een flyer waar mijn boek ook in vermeld zou staan. Zie onderstaande e-mail:
‘Je boek is voor catalogus doorgeschoven, maar we zijn wel al volop aan de gang. Je zult een flyer krijgen toegezonden door ons die naar alle boekhandels gaat. Daarbij is er, mede door beurzen extra aandacht bij boekhandel. De eerste recaties zijn  wat afwachtend, men wil altijd graag pers zien. Dus daar moeten we voor knokken.’

Dat laatste vond ik een beetje gek, want die persberichten waren er toch al? Ik stuurde nogmaals een link naar de artikelen die waren gepubliceerd.

Promotie op Social Media

Uiteindelijk kreeg ik een screenshot terug van Perry’s persoonlijke Facebookpagina waar hij iets postte over mijn boek. Dat vond ik gek, want waarom stond het niet op de pagina van de uitgeverij zelf? Waarom staat er geen titel op deze cover? En waarom word ik niet getagged? Ik vond het maar frustrerend.

Recensies

De beloofde catalogus heb ik nooit meer ontvangen en ik heb er ook nooit meer ingestaan. Dat vond ik niet leuk en ik voelde me ook een beetje tekort gedaan. Gelukkig hield de uitgever wel zijn woord wat betreft de recensies. Mijn boek werd gerecenseerd door Anneke van Dijken, die een leuke recensie achterliet, en ook werd erover geschreven door de Nederlandse Bibliotheek Dienst zodat het kon worden opgenomen in de bieb. Het boek lag vervolgens op 60 vestigingen in Nederland te leen, heuj!

Het luisterboek waar niemand me over informeerde

Het was een leuke periode. Ik kreeg veel reacties op mijn boek van bekenden, maar ook van wildvreemden die mijn boek hadden gelezen en erg onder de indruk waren van het verhaal. Ze hadden het gekocht op een beurs of kenden het via-via. Zo was er een fysiotherapeut die erover hoorde van een van zijn klanten waarna hij het was gaan lezen. Wat een compliment! Zo nu en dan haalde ik het boek door de zoekmachine om te zien of ik een nieuwe recensie kon vinden. Soms zag ik ineens een marktplaatsadvertentie van iemand die het boek weer verder verkocht of ik zag mezelf voorbij komen in een prijsvraag waarbij je mijn roman kon winnen. Maar ik vond ook iets heel opmerkelijks: een geluidsfragment.

Het was een demo waarin een dame een gedeelte van mijn boek voorlas. De preview van een luisterboek die 12,5 uur duurde. Wat?! Waarom heeft niemand mij hierover verteld?

Die vraag stuurde ik ook naar uitgeverij Aspekt en die stuurde me een handgeschreven briefje terug dat zij dat ook heel vreemd vonden, want uitgeverij Aspekt produceert geen luisterboeken. Hmm…

Handgeschreven verkoopcijfers

Ik wist niet wat ik ervan moest denken. Daarbij kent Aspekt nog een mankement die ik persoonlijk vrij irritant en onprofessioneel vind. Bij Boekscout kon ik inloggen in een portal om mijn verkoopcijfers in te zien. Aspekt stuurt één keer per jaar, in de zomer, een brief met de verkoopcijfers van het jaar ervoor. Of eigenlijk doen ze dat alleen het eerste jaar, daarna moet je er zelf om vragen. Ja, ik geloof in Sprookjes kwam in november van 2017 uit. Ik kreeg in juni van 2018 dus pas te horen hoe mijn boek het had gedaan en pas in juni 2019 kon ik navragen hoe 2018 was geweest. Wie denkt dat hij dan een fancy document krijgt toegestuurd, komt bedrogen uit. Het is altijd een handgeschreven brief van Pierik Senior, de vader van Perry.

Begrip voor de onvrede

Dus heel eerlijk gezegd, begrijp ik wel waarom sommige niet zo gelukkig zijn met deze uitgeverij. Ik vond het er zelf ook niet altijd even professioneel aan toe gaan. Maar nee, ik ben niet opgelicht. Toch begrijp ik wel waar de beschuldiging van verduistering vandaan komt, want ik mis daarin zelf ook een stukje transparantie. Zo ligt mijn boek niet meer bij het Centraal Boekhuis, de grote boekenopslag van Nederland, terwijl de oplage van 500 boeken volgens de handgeschreven verkoopcijfers nooit op is gegaan. Dus waar zijn die overgebleven boeken dan precies heen? Kloppen die verkoopcijfers wel? Hoe wordt dat bijgehouden als ik niet eens een fatsoenlijk uittreksel kan ontvangen?
Uiteindelijk heeft Aspekt die rechtszaak gewonnen, dus ik ga ervan uit dat er wel een goede verklaring is. Maar erg duidelijk is het allemaal niet.

En waarom heeft uitgeverij Aspekt geen werk gemaakt van dat luisterboek? Iemand moet hier toch met plagiaatrechten om de oren geslagen worden?

Uiteindelijk ben ik daar zelf achteraan gegaan, maar dat is een onderwerp voor een nieuw blog 😉 Ik hoop dat dit verhaal in elk geval wat duidelijkheid geeft voor een ieder die zo zijn vragen heeft over uitgeverij Aspekt. Nogmaals, ik ben niet opgelicht en op een plekje in de catalogus na hebben ze in feiten gedaan wat ze beloofd hebben. Maar ik ben wel van mening dat mijn boek een groter succes had kunnen zijn als Aspekt wat professioneler zou hebben gehandeld.